ابهر ما مظلوم است ...
" هر اتفاقی نقطه آغازی دارد و بی شک نقطه اوجی - در حد خود - و نقطه ای که در آن به سکون میرسد و شاید در آن نقطه -سکون- ، دچار مرگ تدریجی شود " * ؛ خانه فرهنگ ابهر وبلاگی که کم سر و صدا پا به عرصه گذاشت و پیش رفت و پیش رفت تا جایی که میتوانیم اعتراف کنیم که دنبال کنندگان خود را یافت و از نظر نگارنده به نقطه اوجی - نه در حد کمال - رسید . اما آیا طبق نظریه آپییا خانه فرهنگ مرده است؟ یا در حال دچار شدن به مرگی تدریجی است؟ معتقدم مرگ یک رسانه - در یکی از مصادیق آن - هنگامی فرا میرسد که مخاطبی نداشته باشد .
و بازهم باید تکرار کنم که آیا خانه فرهنگ مرده است؟
دلیل سکوت - فعلا بی پایان - خانه فرهنگ چیست ؟
هر مجموعه ای برای خود و برای نگفته هایش دلیلی دارد ، اما یک رسانه در مقابل خیل یا اندک مخاطبانش مسئول است ، و باید برای نگفته هایش دلیلی روشن و واضح داشته باشد.
دوستان سکوت جایز نیست ، ابهر ما به نوشتن و روشنگری و فعالیت شما نیاز دارد
به نوشتن های امثال حسن اسدی ، رامین رادمنش ، امیرحسین الهیاری ، آذر آقاداداشی ، محمدرضا یزدانی ، آیدین نعمتیان و و و . . . نیاز دارد، و این وبلاگ فرصت مناسبی بود و هست! برای فعالیت این نویسندگان و قلم به دستان که قلبشان برای ابهر میتپد و قلمشان برای ابهر روی کاغذ میلغزدابهر ما مظلوم است ...
پ.ن :
همهٔ انسانها به طور یکسان محکوماند که روزی بمیرند...
ایستاده مردن بهتر از زانو زده زیستن است. *
* : آلبر کامو (به فرانسوی: Albert Camus) (زادهٔ ۷ نوامبر ۱۹۱۳ - درگذشتهٔ ۴ ژانویه ۱۹۶۰). نویسنده، فیلسوف و روزنامهنگار الجزایری-فرانسویتبار بود. او یکی از فلاسفهٔ بزرگ قرن بیستم و از جمله نویسندگان مشهور و خالق کتاب بیگانه است. ( منبع این بیوگرافی : ویکی پدیا )